MSZE ŚW.:
NIEDZIELA: 7.10 Msza św.
9.00 Mše sv.
10.30 Msza św.
18.00 Mše sv.
Poniedziałek: 6.30 Mszaśw.
Wtorek: 6.30 Mše sv.
Środa: 6.30 Msza św. i o 18.00 Mše sv.
Czwartek: 6.30 Msza św.
Piątek: 6.30 Mše sv. i o 18.00 Msza św.
Sobota: 6.30 Mše sv. i o 18.00 Mše sv.- z niedzielną ważnością
Możliwość Sakramentu Pokuty pół godziny przed każdą mszą świętą, przed mszami wieczornymi od godz. 17.00 na dodatek w czwartek przed pierwszym piątkiem miesiąca od 6.00 do 10.00 i od 15.00 do 18.00
KAŻDY MIESIĄC
Czwartek przed pierwszym piątkem – całodzienna Adoracja NSO, na zakończenie Godzina Święta
o godz. 17.00. i wieczorna Msza św. o godz. 18.00 za nowe powołania kapłańskie i zakonne.
Od godz. 6.00 – 10.00 i 15.00 – 18.00 spowiedź przed pierwszym piątkiem.
Pierwszy piątek miesiąca – Msze św. ku czci Naj. Serca Jezusowego są o godz. 6.30 i 18.00
Sobota Fatimska – Msza św. ku czci Niepokalanego Serca Panny Maryi o godz. 6.30
W CIĄGU ROKU
Luty – 11.2. – ŚWIATOWY DZIEŃ CHORYCH – udzielanie Sakramentu Namaszczenia Chorych
Okres Wielkiego Postu – Droga Krzyżowa w piątek o godz. 17.15, niedzielę o godz. 17.15 lub Gorzkie Żale
Maj – Nabożeństwa Majowe o godz. 17.30 i Msza św.
Październik – nabożeństwo Różańcowe o godz. 17.30 i Msza św.
Okres adwentowy – Roraty w poniedziałek, wtorek i czwartek o godz. 6.30, w środę i piątek o godz. 18.00
Od 13.05. do 13.10 – w kościele parafialnym – każdy miesiąc 13. o godz. 19.00 – NABOŻEŃSTWO FATIMSKIE
UROCZYSTOŚĆ ODPUSTOWA W NIEDZIELĘ PO UROCZYSTOŚCI KU CZCI BOŻEGO CIAŁA
HISTORIA
Niektóre źródła podają, że pogańscy osadnicy przyjęli wiarę chrześcijańską od naśladowców św. Metodego – Ozlawa i Gorazda. Natomiast kronika parafialna podaje, że w 1223 Piotr Władysław Dunin zbudował pierwszy kościół z drewna, jako kościół filialny do parafii cieszyńskiej, który później w 1410 roku został rozbudowany. W 1540 roku kościół jabłonkowski dostaje się w posiadanie luteran. Nabożeństwa katolickie zostały w nim wznowione w 1599 roku, kiedy mór zaatakował ewangelickiego kaznodzieję wówczas kościół został wolny. Natomiast w 1610 roku ewangeliccy wierzący ponownie ujęli się władzy nad kościołem. Dopiero za pięć lat kościół oddano go napowrót katolikom. Jak podaje kronika parafialna pierwszym proboszczemm katolickim był Jan Oliwerski. Kościół był drewniany, niebawem jednak spalił się. Wierzący byli zmuszeni do rozpoczęcia budowy nowego większego kościoła z drewnianą wieżą i trzema dzwonami. U kościoła był położony w tym czasie cmentarz. Nawet po wojnie trzydziestoletniej kościół nie był jeszcze wyświęcony.

pohled na kostel z roku 1900
Od roku 1679 pisze się,że miało miejsce uroczyste poświęcenie kościoła w 1. niedzielę po Uroczystości Bożego Ciała. W roku 1709 była dobudowana kaplica Matki Bożej Bolesnej, w 1788 roku odnowiono wieżę, na której został zamontowany nowy zegar. W 1798 roku był poświęcony cmentarz do dziś używany. W 1878 roku były zrobione nowe ołtarze a w 1886 roku zakupiono nowe organy.
Na początku 20.wieku w roku 1908 zrestaurowano interier kościoła, dodane zostały nowe ławki, dach został pokryty eternitem a okna nad ołtarzem zostały wypełnione witrażami. W kaplicy została zasypana krypta, w której byli pochowani misionarze – Jezuici Leopold Tempes i František Streich. Ich doczesne szczątki zostały przeniesione na cmentarz.
Godne uwagi są lata 1931-1932, kiedy to kronika parafialna podaje, że perwszy jabłonkowski kościół z twardego materiału z roku 1620, w którym zmieściło się przybliżnie 800 ludzi był od roku 1850 niewastarczającym. Wprawdzie odłączona została Istebna z Koniakowem i Jaworzynką, także Mosty i Górna Łomna już nie należały do Jabłonkowa, ale wierzących przybyło na tyle, że w niedziele i święta były odprawiane 3 Msze św. Kościół był tak przepełniony, że wierzący zimą i latem musieli stać na zewnątrz kościoła. Doszło więc do rozbudowy kościoła parafialnego i wybudowania nowej fary. Budowę przeprowadził budowniczy Franciszek Filipiec z Toszanowic. Kościół był konsekrowany 18.9.1932 Jego Em. Kardynałem Adolfem Bertramem, w ołtarzu zostały zamurowane relikwie sw. Clementiusa Wielkiego, męczennika.
W okresie międzywojennym został doprowadzony do kościoła prąd elektrzyczny a kościół został przestawiony według projektu architekta ing. Jaroslawa Oplta (1932), kiedy proboszczem był ksiądz Józef Hanzlík.
Stare probostwo pod kościołem było zburzone a postawione nowe nad rzeką Łomnianką. Dalsza rekonstrukcja kościoła przebiegała po 2.wojnie światowej – postawiono nowy marmurowy ołtarz w Bożym Grobie (1948), nowe tynki (1950), nainstalowano szklane cyferniki na zegarach (1951), wykonano nowe spowiednice (1964), nowe witraże w prezbiterium (1962) i w Bożym grobie (1966) , których autorem był Richard Dressler z Dolnego Dwora na Nachodsku. Modernizację można było widzieć przez dodanie nagłośnienia kościoła (1950).

Fotka z roku kolem 1950
W obu wojnach światowych kościół pozbawiono dzwonów. 15 sierpnia 1938 zostały poświęcone nowe dzwony, które w roku 1942 Niemcy zabrali. 7 sierpnia 1945 poświęcono trzy nowe żelazne dzwony, które dzwoniły 66 lat – do 13 lipca 2011.
Obecnie nasz kościół z roku 1620 jest w stylu późnego renesansu albo bardzo wczesnego baroku. W latach 80. Był kościół za księdza Eugeniusza Kalischa pokryty miedzią, interier był wymalowany przez Zdeňka Šutera ze Zlína. Na około kościoło została położona kostka i nainstalowano oświetlenie kościoła.
Od roku 2005 proboszczem jest ksiądz Janusz Kiwak. Od tego roku trwają remonty. W roku 2005 zostało wyremontowane całe wnętrze probostwa. 2006 – 2007 roku został przerobiony ogród parafialny, w którym postawiono siedem figur Matki Bożej Bolesnej z oświetleniem, zrobiono chodniki, dwie skałki i wysadzono ogród nowymi drzewkami. W roku 2009 zacieplono i otynkowano probostwo.
2010 roku zrobiono nowe dojazdowe drogi do probostwa i w ogrodzie postawiono pomnik Jana Pawła II – papieża. W dolnym ogrodzie wybudowano altanek i kapliczkę Matki Bożej Fatimskiej.
Ze współczesnej historii warto zauważyć, że w roku 2011 miała miejsce dalekosiężna renowacja kościoła. Została odnowiona więźba dachowa, nowa bania na wieży, blachy z miedzi, nowe okna, drzwi i tynki. W dniu 8.października tego zostały przez ks. Biskupa Franciszka Wacława Lobkowocza pościęcone trzy nowe brązowe dzwony, które zostały pomianowane: Jan Paweł II, Panna Maria Fatimska i św. Jadwiga.
Po niełatwej naprawie zewnętrznej części kościoła parafialnego zostały przygotowywane projekty do naprawy jego wnętrza, dla uzyskania europejskiego dofinansowania. To zostało przydzielone w 2015 roku , w wysokości 8,5 miln koron czeskich. Łączna wysokość renowacji wzrosła do 11 mln. Kč. Naprawę przeprowadzała firma Cieślar. We wnętrzu kościoła miała miejsce złożona rekonstrukcja. Podłoga została wybetonowana, także pod ławkami, ponieważ do renskonstrukcji pod ławkami była tylko ziemia, co powodowało pleśń i ławki w następstwie gniły i rozpadały się. Została położona nowa podłoga ze spiszskiego trawertynu i wraczanskiego wapieńca, łącznie z zabudowaniem ogrzewania w podłodze. Mury kościoła zostały wysuszone. Firma Józefa Szkandery z Milikowa zrobiła 52 dębowych ławek, w przeliczeniu za 2 mln koron. Ławki są kopiami tych, które służyła ludziom do zamknięcia kościoła. Ze starych ławek skorzystały jeszcze parafie Spálov i Lískovec. Nowe drewniane ławki zostały także dane na obydwie pawłacze, do których mają
ludzie wygodny dostęp po nowych schodach, które prowadą bezpośrednio do kościoła. Podczas udzielania Komunii św. nie muszą już w trakcie Mszy św. wychodzić z kościoła na pole, jak było wcześniej. Ambona (kazalnica) z głównego prezbiterium została przeniesiona na lewą ścianę nowej części kościoła. Po całkowitej wymianie elektroinstalacji został kościół ponownie wymalowany. Wcześniejsze wizerunki czeskich świętych i miejsc pielgrzymkowych akademickiego malarza Zdeňka Šutěry ze Zlina zostały zastąpione nowymi wizualizacjami zwycięskiej propozycji artysty Milovoja Husaka. Jego czwórczość została skupiona na łuk oddzielającym prezbiterium od łodzi kościoła i na przestrzeń za głównym ołtarzem, którego głównym motywem jest krzyż. Również zostały zrobione cztery nowe konfesjonały przez firmę Romana Ligockiego z Radźbanowa, natomiast sedes i ławki dla ministrantów przez firmę pana Sembola.
Dnia 15. lutego 2020 ojciec biskup Martin David poświęcił nowy stół ofiarny.
Faráři, kteří působili v naší farnosti
-
1822 – 1856
P. Vavřinec Piontek
Narozen r. 1792 v Hor. Koscielcu. Byl fundátorem kláštera Alžbětinek v Jablunkově.
-
1855 – 1872
P. František Sniegon
Narozen r. 1809 v Těšíně. Byl gen. vikářem pro Těšínsko a světícím biskupem.
-
1873 – 1878
P. Josef Bilowitzky
Narozen r. 1812 v Těšíně. Byl farářem v Ustroňu. Pochován v Jablunkově.
-
1879 – 1888
P. Antonín Minster
Narozen v Těšíně. Byl vojenským kaplanem v Krakově a v Benátkách.
-
1888 – 1895
P. Alois Orel
Narozen r. 1838 ve Frýdku. Postavil filiální kostelík v Kam. Lhotě. Pochován v Jablunkově
-
1895 – 1902
P. Jindřich Kolodziej
Narozen r. 1844 v Bílsku. Zemřel i pohřben je v Jablunkově.
-
1903 – 1926
P. Antonín Waschitza
Narozen v Rudzici u Bílska. Zemřel i pohřben je v Jablunkově.
-
1927 – 1959
P. Josef Hanzlík
Narozen r. 1877 v Opavě. Rozšířil farní kostel, vybudoval novou faru v Jablunkově, fil. kostel v Bukovci, na Hrčavě a kapli na Kozubové.
-
1959 – 1979
P. Adolf Wałoszek, děkan
Narozen 16. 02. 1906 v Horní Suché.
Přežil koncentrační tábor v Dachau. Výborný kazatel. Zemřel i pochován je v Jablunkově.
-
1980 – 2005
P. Evžen Kalisch
Narozen 25. 05. 1930 v Pudlově u Bohumína.
Postavil i donoval ze svého dědictví kostel v Písku. Měl výborné katecheze. Zemřel i pochován je v Jablunkově
-
2005 – 2019
P. Janusz Kiwak
Narozen 10. 07.1962 v Kolbuszow0 (Polsko, vojvodství Rzeszowské)
Vysvěcen na kněze: 12. 6. 1988 Tarnów
Během jeho působnosti v Jablukonvě zůstal opraven interiér i exteriér farního kostela
FOTOGALERIE
- pohled od hlavního oltáře
- Boční kaple Panny Marie Bolestné
- dubové spovědnice
- Farní zahrada
- fara s novou střechou i omítkou
- nový obětní stůl
INTERIÉR KOSTELA PŘED OPRAVOU
OPRAVA INTERIÉRU FARNÍHO KOSTELA
OPRAVA EXTERIÉRU FARNÍHO KOSTELA
- staré zvony
- likvidace věže
- tvorba nových zvonů
- zvon Jana Pavla II., sv. Hedviky a Panny Marie Fatimskéa sv.
- nová omítka
- sanace stěn